Landsmót asnaskapar og sjálfsmorðshugleiðinga

Á dögunum fór ég á hið svokallaða landsmót hestamanna (lesist: var dreginn á mótið af foreldrum mínum). Eins og margir vita er ég ekki mikill hestamaður en samt sem áður vildu mamma og pabbi ekki að ég yrði einn heima heilann dag. Af því að það hefur aldrei gerst áður. Þegar við mættum settumst við í brekku í langann tíma. Langur = 6-7 tímar. Sjálfsmorð var hugleitt með mörgum aðferðum en iPodinn bjargaði ef til vill lífi mínu. Það ætti að stana á umbúðunum: Potential lifesaver.
Allavega. Þegar ég hafði horft á u.þ.b. 200 hesta var komið að skemmtiatriðum. Sum voru ekki alslæm en það versta var þegar hinir ofurskemmtilegu Mercedez Club keyrðu inn á brautina. Jei. Sjálfsmorðshugleiðingar blossuðu enn á ný upp en sem leið á sýninguna breyttust þær í morðfantasíur starring mr. Gilzenegger.
Fyndnast var samt að alltaf þegar gellan í "hljómsveitinni" gargaði: "Eru ekki allir í stuði?" hefði mátt heyra saumnál detta. Ég þoldi það svo ekki lengur og öskraði að þau ættu að drulla sér heim. Það sást á mörgum að þau voru sammála mér.
Semsagt, iPodar bjarga mannslífum og ef þú hlustar á Mercedez Club ertu álíka áhugaverð(ur)og blaut gulrót.
H******* sinnep er þetta.